“It’s not TV, it’s HBO” moeten ze daar in Mechelen gedacht hebben. In de eeuwigdurende strijd om de concurrentie de loef af te steken is Telenet al eventjes bezig met met overnames. Dat ze vorig jaar plots met het idee kwamen aanwaaien om eigen content te produceren was dan ook niet echt verrassend.
Net zoals Netflix groot werd in onze contreien dankzij eigen reeksen zoals House of Cards en Orange Is the New Black leverde Telenet met Chaussee d’Amour een waar masterpiece af. In tien afleveringen duiken we onder in de wereld van al dan niet betaalde liefde en seks op de Luikersteenweg in St. Truiden. Voor wie nog nooit voet in Limburg zette, dat is die ‘straat met de lampjes en blote vrouwen’. Iedereen zal er wel eens voorbij gereden hebben. Er rijdt zelfs een bus (meestal best traag) over die steenweg.
Dit is duidelijk het Vlaamse antwoord op HBO, zowel op het niveau van het continue verhaal, aantal shots met tetten, en de nodige, al dan niet zwarte, humor. Net zoals De Zaak Alzheimer opeens de wereld van de Vlaamse cinema naar een hoger niveau trok, voelt dit ook als de definitieve re-start van een nieuwe klasse TV series waar ze bij de traditionele zenders al langer op aan het azen waren (Salamander, Cordon). Het feit dat de hele reeks in één keer gedumpt werd op Play en Play More bij Telenet is meteen een meer dan duidelijk signaal dat Telenet meer wil dan een Netflix op hun doosje bijplaatsen zoals Proximus probeert.
Sylvia Carlier is een vrouw die al wat heeft meegemaakt, maar toch met een (niet meteen bescheiden) huisje, tuintje en wat boompjes een zeer goed leven heeft. Wanneer alle omstandigheden op elkaar botsen en ze plots een confrontatie met een enorme schuldenberg dient aan te gaan, komt ze met haar kinderen op een appartementje boven de Cats terecht, het etablissementvan haar overleden (vervreemde) vader. Ze neemt de zaak over van oer-vlaamse pimp Willy Knapen, en dankzij de concurrentie van de Albanees Alek Krasniqi is het meteen ook tijd om haar fluwelen handschoenen uit te doen, en te laten zien dat ze er wel degelijk staat. Losstaand daarvan wordt er voor de deur van Jos, jeugdvriend van Sylvia’s vader en Willy, een lijk gevonden, wat een cold case opeens weer brandend actueel maakt. Hier zien we trouwens Dirk RooftHooft schitteren in een rol van uitgebluste en vooral gefrustreerde politie inspecteur.
In een goeie blend van flashbacks, gebeurtenissen en strak acteerwerk, cinematografie, montage en regie komen alle plotlines mooi samen, en dat maakt Chaussée d’amour tot een reeks is die we (veel te) snel hebben verslonden.
De eindscène van de laatste aflevering smeekt trouwens luider naar meer dan een geile slaaf aan een Andreaskruis die door een dominatrix de levieten gelezen krijgt. We durven dan ook hopen op een tweede seizoen, liefst ook met hoofdrolspeelster Tiny Bertels die laat zien dat ze meer is dan loslopend wild, en acteert zoals nooit tevoren.
Te zien in Play/Play more bij Telenet en yelo
Foto’s copyright Kris De Witte/ De Mensen
