Dinsdagochtend, 1 september, half negen ’s ochtends. Aan de rand van Kuringen, midden in de velden, overheerst de rust en kalmte van een typische, landelijke omgeving. Precies daar start vandaag officieel het Kindcentrum Straal, een nieuwe methodeschool in Hasselt.
Het oude schoolgebouwtje is enkel nog qua vorm herkenbaar, want het is in de voorbije zomervakantie omgevormd tot wat de Hasseltse schepen van Onderwijs Habib El Ouakili “een school van de toekomst” noemt. Hij brengt zijn dochtertje naar haar nieuwe leeromgeving op deze eerste dag van een nieuw schooljaar. “Eigenlijk is dit haar oude schooltje, en nu komt ze er dus terug. Ze zal alleen met nieuwe vriendjes en vriendinnetjes in de klas gaan zitten.”
Schepen El Ouakili vertelt dat de stad eerst probeerde om hier een nieuwe school op te starten, maar dat lukte niet. Vandaag steunt hij voluit het nieuwe initiatief en is hij onder de indruk van de transformatie van het gebouw.
Dat is ook niet moeilijk, want dit mag je gerust een voorbeeld van infrastructurele upcycling noemen. Wat De Serre eerder al twee keer deed met oude stadsgebouwen in het centrum van Hasselt, vind je hier ook terug: veel houtwerk, creatieve constructies en planten zorgen voor een heel hoog ‘hygge’-gevoel.
Geen wonder dat deze kinderen onmiddellijk overal op verkenning willen gaan. Stap één van hun groeiproces kan dus meteen afgevinkt worden.
“Dit loopt tien jaar vooruit op de klassieke schoolomgeving.”
Habib El Ouakili, schepen van Onderwijs, Stad Hasselt
Nu, ‘klas’ is zo’n traditioneel begrip dat in dit kindcentrum een hele eigen invulling krijgt. “Het was vooral belangrijk om de rust van de buitenomgeving ook naar binnen te brengen”, vertellen initiatiefnemers Wendy Grégoire en Pieter Daenen. Zij werkten de voorbije maanden elke dag om tot dit indrukwekkende resultaat te komen.
“We kregen daarbij ongelooflijk veel steun en hulp, onder andere van de mama’s en de papa’s van kinderen die hier nu naar school komen – én van die kinderen zelf”, vertellen ze. “Die waren namelijk ook meteen enthousiast over deze nieuwe omgeving. Waar ze vroeger heftig ‘nee’ schudden op de vraag of ze graag naar school gaan, veranderde dat heel snel naar ‘ja, hier wil ik wel graag komen!’ En dat al tijdens de grote vakantie! Voor de rest kwam de hulp soms ook uit onverwachte hoek, zoals van een bedrijf dat ons een gratis gevelrenovatie schonk. Gewoon omdat ze dit initiatief zo fantastisch vinden.”
Met 74 kinderen en 10 begeleiders – want ook ‘leerkrachten’ is zo’n klassiek begrip – neemt het kindcentrum alvast een mooie start. Voor de kleuters moesten Wendy en Pieter zelfs tijdelijk uitwijken naar een deel van de naastliggende feestzaal. De kinderen van het eerste tot en met het vijfde leerjaar kunnen wel meteen in de vernieuwde lokalen terecht.
“Over een paar weken beginnen we al met de uitbreiding van de school en komt er een tweede gebouw bij in houtskeletbouw”, vertelt Pieter. De oude containers werden daarvoor verwijderd en het bouwterrein is intussen in volle voorbereiding. “Intussen werken we buiten ook verder, bijvoorbeeld aan wat binnenkort een veilige bomenklas zal worden – inclusief de mogelijkheid om tussen de boomtoppen digitaal les te geven op een comfortabel platform boven in de bomen.” Hij lacht als we hem vragend aankijken. “De begeleider brengt dan gewoon een scherm mee naar buiten en hangt dat aan een boom. Wifi is al voorzien, dus dat kan perfect!” Hij heeft nog diverse andere ideeën voor een originele, prikkelende leeromgeving in zijn hoofd, “maar natuurlijk is er altijd de centenkwestie.”
Meer achteraan op het terrein staat al een grote zeecontainer onder de bomen. Die wordt heel spoedig omgevormd tot een creatief atelier voor de kinderen. De moestuin, inclusief een serre, ligt er wél al oogstklaar bij. Buitenspeeltuigen in de vorm van klauterstammen en dergelijke werken al na enkele minuten als een magneet op de kinderen. Voorlopig blijven hun ouders nog met hun twee voeten op de vaste grond. Maar of dat lang zal duren?
Vooral binnen in het gebouw valt de enorme transformatie op. Tijdens de zomermaanden vloekten enkele arbeiders bijvoorbeeld stevig over de ronde wand met aansluitende lestribune. Er kwam verder nog een nieuwe keuken, de oude lokalen werden aan elkaar geschakeld tot een veel grotere ruimte die heel multifunctioneel is opgevat maar indien nodig ook kan verkleind worden door een schuifwand. Ouders die graag nog wat werk willen verrichten, hebben hun eigen hangplekken – graatvormige nissen die letterlijk aan de muur hangen en waar ze moeten in klauteren. Zelfs de oude gang dient vandaag als een langgerekte leerplek via opklapbare tafeltjes. Vensterbankjes werden werktafels op kinderhoogte. Ongeacht in welke richting de kinderen naar buiten kijken, overal zien ze de rustige, groene omgeving rondom de school.
“De eerste week doen we vooral aan teambuilding op kindermaat”, vertelt Wendy. “Op die manier leren de kinderen elkaar kennen, en voor ons als begeleiders is dat ook meteen een grote hulp. We gaan heel snel zien welk kind bijvoorbeeld vaak rust opzoekt, meer aandacht nodig heeft of misschien al vooruit is. Allemaal dingen waar we dan vanaf volgende week mee gaan kunnen werken in hun individuele leertraject.”
“Dat we nu al zo’n compliment krijgen, vinden we niet alleen super, maar het zegt ook veel over het vertrouwen dat we krijgen van de stad om hier een succesverhaal uit te bouwen”, reageert Wendy tenslotte nog. Haar ogen blinken alvast gigantisch hard. “Ik voel zelfs geen stress. We zijn hieraan begonnen, laat het nu maar groeien. Ik voel mij heel rustig om aan dit mooie, nieuwe verhaal te beginnen.”
“En ik heb zelfs geen zin om dadelijk naar kantoor te rijden”, voegt Pieter daar lachend aan toe. “Hier is het zoveel rustiger, ik zou hier gewoon de hele dag kunnen werken.”
Als dat het effect is op de ouders, wat moet er dan wel door al die kinderhoofdjes gaan? Les op maat, in een rustgevende en tegelijk prikkelende omgeving, de natuur binnen handbereik, mógen kind zijn en stralen zonder klassieke schoolstress? Hoe zullen zij later terugkijken op hun eerste schooldag? (ds)
