De mindere goden, Eimaer McBride
Hollands Diep
2016 – 322 pagina’s
Eilís, een jonge dramastudente in de jaren negentig, verhuist van Ierland naar Londen om daar aan een theaterschool te gaan studeren. Ze is vastbesloten om haar maagdelijkheid met decorum en zo snel mogelijk te verliezen. Op een nacht ontmoet ze de veel oudere Stephen, een 38-jarige acteur, promiscue uit principe maar vastbesloten om zijn gevoelens onder controle te houden. Beiden hebben dus hun eigen redenen om zo snel mogelijk met elkaar in bed te belanden. Maar al vlug verandert de onbezorgde seks in een liefdesaffaire met een intensiteit die hen beiden beangstigt en hun begrip overstijgt.
In het eerste deel van het boek maak je kennis met een jong meisje, jong in daad en woord dat zich vertaalt in gebroken zinnen, net als in haar springerige, onafgemaakte gedachten. Alles aan het studentenleven van een kunstopleiding is nieuw, uitdagend en verwarrend. Door de taal die de auteur gebruikt, zit je als lezer als het ware in haar gedachten en, belangrijker, in haar emoties. Je ervaart van binnenuit de gevoelens van de erg nieuwsgierige maagd die heel graag een ervaren vrouw wil worden.
“En dan zie ik het, stille spanning in zijn mond, hoe nu verstrijkt naar tijd voor meer. Kom hier. Maar de zenuwen maken dat ik niet weet hoe ik Geen gekke kamer Wat betaal je daar nou voor per maand?”
“Bang ik. Hij houdt vast. De vorm van zijn lip die zich tussen de mijne draait, draait tot ik terugzoen. Ik denk dat hij glimlacht maar hij meent het wel. Kussen tot ademstootjes en aanraking van zijn tong maakt sneller, merkt hij dat?”
Ook in haar vorige boek, haar debuut Een meisje is maar half af, gebruikte de Ierse Eimear McBride deze experimentele vorm van schrijven. Het heeft een paar hoofdstukken nodig voor je als lezer de cadans binnen deze schrijfstijl gevonden hebt en de poëzie ervan ervaart.
Pas in het tweede deel wordt de wereld rond Eily groter en krijg je het verhaal van Stephen, getekend en beschadigd door het verleden. In dit gedeelte versnelt het verteltempo synchroon met de gebeurtenissen van verraad, gepleegd aan beide zijden. De auteur ontpopt zich als een meester in het weergeven van de gevoelens van macht en onmacht die een mens ervaart wanneer hij voor de allereerste keer waanzinnig verliefd wordt. En door de stem van dit verhaal, de keuze van de taal die de auteur gebruikt voor de vele seksscénes die zo’n passionele relatie met zich meebrengt, zie je de lichamen niet beschreven maar voel je ze aan. Je weet precies wat de minnaars aan het doen zijn maar er is nergens plaats voor platte beschrijvingen, enkel gevoelvolle passie. De auteur heeft een mooie balans gevonden tussen het fysieke van seks en de krachtige emoties die daarmee gepaard gaan.
De mindere goden is een ultieme vertelling over de eerste liefde van een Ierse dramastudente. Het is een verhaal over liefde, onschuld en het verlies ervan. Een vertelling over geluk en ontdekking, en over hoe het verleden ons kan achtervolgen en onze handelingen determineren. McBride schrijft met schoonheid en heel veel gevoel. Haar stijl draagt het label ‘experimenteel schrijven’ en hiermee zoekt ze de grenzen van de taal, rekt ze op en gaat erover. De mindere Goden is absoluut een geslaagd experiment van hoog niveau, maar voor ervaren lezers! (kro)
