Een paar deuren blijven op een kiertje staan. Niet alle partners in het project, opgezet door Comosie, verlaten de stationsbuurt. Aichacreafood blijft zelfs helemaal ter plekke verder boeren, in een ruimer concept. De Barbier, Jorge’s Barbershop en Lou Claessens van de cocktailbar Sips N Soda hebben gevorderde plannen om begin 2017 terug te komen in ook hetzelfde pand. We leggen de nadruk op ‘plannen ‘, want de effectieve deal is nog niet rond, ondanks de berichten die je daarover in de geschreven pers kon lezen. De kledingwinkel Two Store zou sowieso al in Hasselt blijven, maar dan niet in de stationsbuurt. Momenteel verbouwen deze uitbaters het voormalige pand van De Slegte op de Havermarkt om er hun winkel met een gelijkaardige vintage look te installeren.
‘Ondanks’ is helaas een woord wat een beetje te vaak lijkt voor te komen in de Bamstat context. Nu de verhuiswagens voor de deur staan, en vorig weekend de laatste pilsjes zijn getapt, lijkt de geest terug in de fles te kruipen. Want ondanks het positivisme wat het project echt wel genereerde lijkt er te weinig mee te gebeuren. Fijn dat er een en later eventueel nog twee zaken willen blijven, maar dat is niet meer dan een detail helaas. De politieke recuperatie van de inspanningen die werden geleverd door een hele community, die zichzelf over twee maanden opbouwde, is vrijwel zero. We stellen bij het (huidige) stadsbestuur een heel onzekere en zelfs onduidelijke communicatie vast, wat zou kunnen geïnterpreteerd worden als een vorm van apathie inzake het project en de opvolging ervan. Is dit een resultaat van de machtswissel in september? Het lijkt ons alvast een mogelijkheid, want het aanvankelijk enthousiasme bij de start ebde geleidelijk of zelfs meteen weg sinds Hilde Claes in het stof diende te bijten. Het is een evidentie dat de meerderheid verdeeld is over het project, zeker de huidige. De stempel die met Claes als burgemeester nog stevig gedrukt werd, is intussen door de trits opvolgers met een zucht van verlichting uitgewist.
Sinds het intussen ook duidelijk is wie nu in dat schepencollege zit na een lichtelijk fascinerende maar daarom niet minder belachelijke stoelendans, is het sociale aspect gewoon helemaal weg. De huidige meerderheid lijkt zich liever te willen concentreren op het ontwikkelen van real estate projecten in de stationsbuurt dan de filosofie achter het Bamstat verhaal te willen meenemen. Laten we duidelijk zijn dat net dat sociale verhaal de backbone is van alles wat je ooit met die buurt wil doen en bereiken. Dat leek ons initiëel ook het uitgangspunt van het stadsbestuur. Misschien verwachten we teveel? Het is veelzeggend om off the record schepenen laagdunkend te horen uithalen naar dat sociale aspect en het ‘organiseren van wat cultuurdingetjes’. Namen noemen doen we nog niet, maar je mag er donder op zeggen dat we het ze wel on the record gaan vragen.
Het is inderdaad zo dat je enkel met dat soort dingen de buurt niet gaat ‘redden’. Maar zonder deze aanzet kan je al helemaal geen kant uit. Dit is het begin, en dat komt dan ook nog van een privé initiatief, als aanzet klaargelegd aan een stadsbestuur om op in te springen. Dan mag je ook verwachten dat men er iets mee gaat doen. Opnieuw ‘ondanks’ dus. Er gebeurde… helemaal niets.
De opwaardering van de stationsbuurt doe je niet met er wat real estate midden in te mikken. Dat werkt enkel als het met een visie kan gebeuren en als het sociale aspect in voldoende mate aangezet is. Dat laatste lijkt ons wel gebeurd te zijn intussen. Al is het een maat voor niets: zonder opvolging verdwijnt alle opgebouwde goodwill weer. Ook een repetitief beleid van pre-emptive strikes naar de aanwezige gemeenschap toe lijkt een beetje dwars te staan op bovenstaande redenering. Razzia’s en stoerdoenerij breken alles terug af.
Er was dialoog, die hebben we via onze embedding operatie zelf kunnen vaststellen. Opnieuw: het is nogmaals ‘ondanks’ dat ook die niet opgepikt lijkt te worden. Het is niet aan Comosie om een stadsbeleid te voeren, het is aan de stad. Maar ondanks de gelegde fundering wordt er niet gebouwd, toch niet op de manier waarop je dat zou verwachten. Enkel een alcoholverbod, razzia’s en een apathie naar de renovering van het stationsgebouw gaan dit niet oplossen. Integendeel, zo blijf je halsstarrig weigeren de weg naar een effectief beleid in te slaan.
We stelden een flink aantal keer de vraag aan wie op dat moment ook burgemeester was, en kregen telkens een koekje. Als dit het effectieve beleid inzake de stationsbuurt is, gaat de stad Hasselt er binnenkort ook eentje krijgen, maar dan van eigen deeg. (as)
Foto’s: Ann-Katrien Van De Velde
