Feiten. Anders bekeken.

Pro-Pain: 25-jarige ‘sterkhouder’ van de hardcore metal

Geschreven door  op in Festival Special.

De Amerikaanse hardcore scene had er helemaal anders uitgezien als vocalist/gitarist Gary Meskil en drummer Dan Richardson, beiden ex-leden van de New Yorkse cross over trashmetalband Crumbsuckers, in 1991 er voorgoed het muzikale bijltje bij hadden neergelegd.

Pro-Pain 044-Edit.jpg

Na twee succesvolle albums kwam Crumbsuckers – een referentie in de New Yorkse metal en hardcore scene van de jaren 1980  – aan het eind van haar bobijntje.  De obligate muzikale twistpunten en een zoveelste uitputtende tournee langsheen het Amerikaanse clubcircuit waren er te veel aan en de groep splitte.

Meskil en Richardson, die de crossover tussen extreme hardcore en groovy metal verder wilden exploreren, startten datzelfde jaar met een nieuwe band. Het intussen legendarische Pro-Pain was geboren. 25 jaar na de release van hun debuutalbum ‘Foul Taste of Freedom’ (dat dit jaar opnieuw werd gereleased in Europa) zijn deze pioniers van de NY hardcore scene opnieuw op tournee in onze contreien.

Pro-Pain 015-Edit.jpg

De nineties
‘Foul Taste of Freedom’ past volledig in het tijdsbeeld van de vroege jaren 1990. Een ‘anything goes’ mentaliteit en televisiezenders als MTV (die plots ook alternatieve en headbanger muziekclips begonnen te spelen) zorgden mee voor de ‘urban hardcore meets rap metal’ beweging. Bands als Biohazard en Anthrax hadden zelfs commercieel succes met hun cross overs naar hiphopartiesten als Ice T, Cypress Hill of Public Enemy. Pro-Pain kreeg die erkenning niet maar zette noest door.

Pro-Pain heeft en had dan ook een fanatieke en trouwe fanbase. Ook op Rock Herk wordt er vrijdagavond op de eerste rijen stevig gecrowdsurfd en geheadbangd.  Door vooral jonge en mannelijke fans, het moet gezegd. Achteraan de tent staan ook de meer bezadigde generatiegenoten mee te genieten van hun melodische hardcore.
Ook het geluid zit heel erg goed, al is hun vaste geluidsman (de Vlaming Luc Van den Bossche) er vanavond niet bij. Met degelijke songs die meestal ook ergens over gaan en Meskils krachtige stem, die een uur lang van begin tot einde door de micro brult, is dit een positief geladen politiek statement. Tegen de stroom in van alle negativiteit in deze wereld die via de klassieke en sociale media almaar verder verspreid worden in livestreams en eeuwige updates.

Pro-Pain 011-Edit.jpg

Live woede
De woede en agressie bij Pro-Pain is dan ook te vergelijken met de straatmentaliteit waar ook de vroege hiphop op teerde. Maar toch missen we na meer dan een uur optreden iets van variatie of subtiliteit in de kwaadheid. Er is bovendien ook bijna geen evolutie met de sound van een kwarteeuw geleden waar te nemen. De solo’s zijn wel beter uitgesponnen door de input van lead gitarist Adam Philips en de huidige drummer Jonas Sanders speelt zichzelf en het publiek in een bedwelmende en zweterige roes. Respect ook voor frontman Gary Meskil, die Pro-Pain ‘is’ gewoon. Na de vele personeelswissels blijft hij de enige constante die nieuwe songs blijft maken en het (gitaar)geluid van Pro-Pain en de groepssound verder wil verfijnen. Het saldo staat op vijftien studioalbums in totaal tot nu toe.

Maar de groove en de spontaneïteit van de begindagen heeft plaats gemaakt voor iets dat we onverzettelijkheid in het verzet zouden willen noemen.  Ondanks het koppig vasthouden aan de verontwaardiging – de gebalde vuisten en duivelstekens bij bisnummers ‘Johnny Black’, State Of Mind’ en ‘Make War Not Love’ bewijzen dat hun grootste fans vooraan nog helemaal mee zijn – en ondanks het vakkundig in de praktijk brengen van het hardcore adagium ‘rammen niet zeveren’. Toch heeft Pro-Pain na 25 jaar sterk geëngageerd bezig te zijn, ook iets tweedimensionaals en minder authentiek gekregen. Ja, sorry, met alle respect. Maar de karikatuur zit soms niet veraf bij nummers als ‘Gone Fishin’ of ‘Draw Blood’. Misschien is dat perceptie, wellicht ook moeite om geconcentreerd te blijven tot het einde van het concert door al te veel afleiding.

Pro-Pain 028-Edit.jpg

Authentieke pioniers
Samengevat: dit is live hardcore zoals het ooit allemaal bedoeld was. Maar de kracht om een brug te slaan naar andere genres zit er jammer genoeg niet meer in anno 2016. Nog even deze belangrijke opmerking voor de voetnoten van de muziekgeschiedenis. Zonder Pro-Pain waren er in de jaren ’90 geen hardcore en noisebands geweest als Prong en Helmet die ook populair waren bij een indie en grungepubliek dat tegelijk bands als Mudhoney en Nirvana wist te pruimen. En ook het feit dat metal en hardcore fans sindsdien broederlijk de weide delen op succesvolle nichefestivals als Graspop of een van de vele Metal Fests is voor een groot deel te danken aan dit soort pionierende bands.

In 2014 meldde een reporter van Het Nieuwsblad nog een man in een rolstoel die aan het crowdsurfen was op Graspop tijdens Pro-Pain. Dit keer was het net ietsje minder qua publieke respons. En in een interview aan de lokale krant verraadden de organisatoren van Rock Herk in 1995 nog dat de annulatie van Pro-Pain vijf weken voor aanvang van de editie van het jaar daavoor, bijna het einde had betekend van hun festival.

Zo essentieel en broodnodig voor de ticketverkoop zijn de heren Pro-Pain allang niet meer. Rock Herk is een sfinks gebleken, en die verrijzen wel uit hun eigen as. Maar als sterkhouders en oerhelden van de levendige metal en hardcore scene heeft deze adrenalinestoot van Pro-Pain zeker nog zijn plaats op de affiche van Rock Herk. Al was het maar als een muzikale vorm van collectief erfgoed. (wj)

Foto’s: MarkeTentster

Ook interessant

Mad About Mountains: altijd een beetje bergop, maar nooit buiten categorie

15/07/2016

15/07/2016

Ze brachten afgelopen april hun derde cd ‘Radio Harlaz’ uit, een gewoonweg heerlijke plaat. Een voortzetting ook van een aantal...

Chantal bleef helaas in Waterschei

26/06/2016

26/06/2016

Als je haar al op het podium verwacht had: jammer, ze was er niet. Of beter, ze was er wel,...

Eindelijk nog eens een thuismatch voor The Sore Losers

24/06/2017

24/06/2017

Ondergetekende heeft The Sore Losers ondertussen al tig keer gezien. Persoonlijk vind ik ze altijd beter gedijen in een kleinere...

HearHear! Aftellen naar een experiment

09/08/2022

09/08/2022

Wie zou eigenlijk het meest enthousiast zijn? Die grote massa jongeren die over goed anderhalve week misschien voor het eerst...

Suikerrock verwacht drie dagen feest in Tienen

23/07/2018

23/07/2018

Komend weekend staat de binnenstad van Tienen weer op zijn kop, dat lijkt nu al een feit. Toch was er...

Genkse Burgemeester Wim Dries over veiligheid op Genk On Stage

24/06/2016

24/06/2016

Je had uiteraard wel verwacht dat we Genk On Stage dit laatste juniweekend onder het vergrootglas zouden houden, temeer vermits...

Pukkelpop dag 2: u was “beautiful!” volgens Elbow

19/08/2017

19/08/2017

Een portie good old American indie mag vanzelfsprekend niet ontbreken. Die eer is voor Parquet Courts, momenteel New York’s finest....

Vreemde eend in de bijt

25/06/2016

25/06/2016

Bent Van Looy bracht in maart zijn nieuwe CD ‘Pyjama Days’ op de markt. In zijn single ‘My Escape’ zingt...

Tyler Bryant: a shot in the (shy) sky

23/06/2017

23/06/2017

Tyler Bryant, Zuiderling (Amerikaanse zuiderling dan) trapt Genk in de nehneh’s om kwart over zeven. Met zijn band The Shakedown...

Donderdag uitverkocht

25/07/2016

25/07/2016

Er zijn geen dagtickets meer voor donderdag 18 augustus, laat de organisatie van Pukkelpop weten. De laatste 1.000 stuks die...

Pukkelpop 2018: de festivalstad is er klaar voor

14/08/2018

14/08/2018

Het immens grote Pukkelpopterrein is bijna klaar voor drie dagen en vier avonden festivalbeleving. Tijdens een persrondleiding toonde Chokri Mahassine...

André Brasseur: the man with the four way hips

25/06/2017

25/06/2017

Naar André Brasseur – jawel, diezelfde die op Pukkelpop vorig jaar de hele handel inpakte met zoveel liefde en muzikaal...

Kleinkunst in ‘da house’

25/06/2016

25/06/2016

Tourist LeMC, als laatste toegevoegd aan de affiche, opende met de hit ‘En Route’. Het Stadsplein was ondertussen goed volgelopen...

#Pkp16 door de ogen van Bregt, festivalganger en ‘ad interim’ redacteur (deel 1)

20/08/2016

20/08/2016

De tweede helft van de Hasseltse zomer lijkt al jarenlang in beslag genomen door het Pukkelpopfestival. Je kan er vanaf...

Last Shadow Puppets: somehow we did expect, ook op Pukkelpop ’16

30/06/2016

30/06/2016

Vandaag werden Last Shadow Puppets, Bring Me The Horizon, San Soda, Palms Trax en White Miles aan de #pkp16 affiche...

Reageer
Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.