Feiten. Anders bekeken.

Chantal bleef helaas in Waterschei

Geschreven door  op in Festival Special.

Als je haar al op het podium verwacht had: jammer, ze was er niet. Of beter, ze was er wel, verscholen in het publiek, eventuele stage appearances ontduikend. Waarschijnlijk keek ze wel uit om bij de paarse reïncarnatie van Carl Huybrechts op het podium te kruipen. Je weet immers maar nooit hoe je daar gezond weer vanaf raakt.

Cliff_Willy_en_zijn_Poduim_Boys_006-Edit.jpg

Een paar eerlijke feiten zijn bij een review van een Cliff Willy optreden wel aangewezen. Het publiek dat erop afkomt is op z’n minst gesteld redelijk divers van samenstelling. We zien een aantal restanten van het soort volk wat ‘vroeger’ wel ’s in een alternatieve kroeg wilde rondhangen. We vallen over een paar bejaarden die gelukzalig glimlachend meezingen op ‘7 anjers , 7 rozen’. Vaak zijn die geflankeerd door Belgische varianten van wat men in de USA zo treffend een ‘soccer mom’ wil noemen, ook hier gewapend met minstens één koets, al dan niet gevuld met kinderen of Primark zakjes. Ook zie je mannen met baarden, hipsters en mannen die net uit de kroeg aan de overkant buiten wandelen met het bierflesje nog in de hand. Hier en daar spot je kleurrijke medemensen die regenbogen hoog in het vaandel dragen. Steevast ergens achteraan de types die ‘iets’ doen in de muzieksector, onderhandelend met collega’s die om de paar minuten een slinkse blik richting podium werpen.

Cliff_Willy_en_zijn_Poduim_Boys_043.jpg

Maar allemaal hebben ze één ding gemeen: hun verbaasde gezichtsuitdrukking die ze de hele set volhouden, toch makkelijk een flink uurtje. Want wat is dit eigenlijk waar je naar staat te kijken? Meent ie dit nou? Is dit een persiflage? Hebben de jongens op dat podium lang geleden de verkeerde paddestoelen gegeten?

Het is niet altijd even duidelijk. Stel dat we Cliff niet zouden kennen, dan zouden we toch even over het antwoord op die vragen willen nadenken. Hijzelf, en niet in het minst zijn stem, is namelijk veel te goed om banaal enkel een makkelijke persiflage van een genre te brengen. Zijn Podiumboys zijn veel te goede muzikanten om daar enkel maar te staan en het schlagergenre te kakken te zetten. Hier zit meer achter, willen we vermoeden. Cliff Willy is uiteraard een act, maar eentje waar duidelijk langer over nagedacht is dan over de hele Brexit campagne van ‘leave’ bijvoorbeeld. Hier zie je een stel veertigers die zich best lijken te amuseren , bovendien zeer goed spelen en zowel Billy Ray Cyrus, Status Quo, Spider Murphy Gang als Willy Sommers niet enkel coveren maar ‘aanpassen’ voor iedereen die dat fun wil vinden. Het heeft dus geen zin om te zoeken naar een of andere niche. Dit is gewoon goed doordachte, professioneel gebrachte, zeer entertainende fun. Ik heb nog nooit voor eender welk act een vol uur in de gietende regen gestaan, tot gisteravond op Genk On Stage dus. (as)

Foto’s: MarkeTentster

Ook interessant

Pukkelpop dag 2: u was “beautiful!” volgens Elbow

19/08/2017

19/08/2017

Een portie good old American indie mag vanzelfsprekend niet ontbreken. Die eer is voor Parquet Courts, momenteel New York’s finest....

The Levellers: degelijk feestje

26/06/2016

26/06/2016

Het eerste wat frontman Mark Chadwick van The Levellers deed toen hij het podium betrad, was de groep aankondigen als...

Dienstmededeling over #PKP17 combitickets en het weer

15/08/2017

15/08/2017

Nog 1 nachtje slapen en dan gaat Pukkelpop editie nr. 32 van start. Nog enkele dienstmededelingen. De combitickets zijn intussen...

#Pkp16 door de ogen van Bregt, festivalganger en ‘ad interim’ redacteur (deel 1)

20/08/2016

20/08/2016

De tweede helft van de Hasseltse zomer lijkt al jarenlang in beslag genomen door het Pukkelpopfestival. Je kan er vanaf...

Girl power en top-Belgen

31/07/2016

31/07/2016

De tweede Suikerrockdag stond voor de eerste helft in het teken van ‘girl power’. Als we een winnares moeten aanduiden,...

Suikerrock verwacht drie dagen feest in Tienen

23/07/2018

23/07/2018

Komend weekend staat de binnenstad van Tienen weer op zijn kop, dat lijkt nu al een feit. Toch was er...

Pukkelpop 2017: de jaarlijkse lokroep van de Kiewitse grassprietjes

11/08/2017

11/08/2017

Volgende week, tussen woensdag 16 en zaterdag 19 augustus, loopt het equivalent van het totale inwonersaantal van Hasselt weer rond...

Blitzkrieg, niet meer gezien in Genk sinds de meidagen van 1940

24/06/2017

24/06/2017

Marky Ramone laatste overlevende der, zorgde daar een beetje in eigen persoon voor. Een Posies zanger, een riff-driven band en...

Het Zesde Metaal – De Verhalen van Wannes Cappelle

25/06/2017

25/06/2017

Een West-Vlaamse band in Limburg die in zijn dialect zingt: het blijft een moeilijke oefening. Gelukkig is er ‘Naar De...

Dik geslaagde editie van Rock Herk

21/07/2022

21/07/2022

Intussen is Rock Herk voor sommigen alweer een vage herinnering, maar het blijft een feit dat de editie 2022 na...

Nous sommes quand même tous des Européens

17/07/2016

17/07/2016

“Het volgende is een nummertje voor alle Engelsen”, lachte Arno bij zijn aankondiging van ‘Putain putain’, “met dienen Brexit”. Hierop...

Veel suiker, maar nog steeds met een vleugje peper.

27/07/2017

27/07/2017

Suikerrock 2017 krijgt straks een startschot waar ze in Leuven nog van gaan wakker schieten. De jonge honden van Equal...

André Brasseur: the man with the four way hips

25/06/2017

25/06/2017

Naar André Brasseur – jawel, diezelfde die op Pukkelpop vorig jaar de hele handel inpakte met zoveel liefde en muzikaal...

#PKP16 door de ogen van onze interimaris: Block rockin’ Bregt (deel 2)

21/08/2016

21/08/2016

Tempus fugit, want terwijl Rihanna nog via whatsapp een taxi probeert vast te krijgen om van de festivalweide af te...

Daan doet wat hij wil

26/06/2016

26/06/2016 1

Daan betrad het podium met een sigaret in zijn mond. Een verslaving waar hij, zo bleek later, geen heel optreden...

Reageer
Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.