De revival van de jaren ’80 is ook de organisatie van Genk on Stage niet ontgaan. Daarom regeren ongeveer vijftig tinten zwart de Fruitmarkt in Genk op vrijdagavond. Gelukkig is zowat elke Limburgse muzikant uit die punk, new en dark wave periode nog wel ergens actief of recent opnieuw begonnen, dus dat scheelt een flinke slok op de borrel om een boeiende, aangepaste affiche te vullen.
De Brassers, die rebelse kliek uit Hamont en omstreken, mogen in zo’n geval absoluut niet ontbreken. Of een stadsfestival waar het bulkt van gebuikte en bebrilde boekhouders (die bij afwezigheid van een voetbalwedstrijd dan maar een avondje ongebreideld herinneringen aan vervlogen ‘stoere tijden’ ophalen) hiervoor de ideale setting is, zal ongetwijfeld ooit nog wel eens de toogfilosofen onder ons inspireren.
Een vrij mak, gezapig publiek onderging het concert, alhoewel we hier en daar toch de hoofdjes zagen meeknikken of een stiekem voetje bewegen. Met tien minuten vertraging begon de set op een toch wel stevige manier, maar zakte gaandeweg lichtjes in alsof een gevoel van salonfähigkeit de punkattitude had verdrongen.
Hoogtepunten waren ‘Kontrole’ – “U wordt gecontroleerd!”, zei Wim Dries dat ook niet, eerder op de avond? -, een straffe cover van ‘Back to nature’ van Fad Gadget (Frank Tovey) zaliger en zeker het obligate ‘En toen was er niets meer’ aan het einde van de set. Muzikaal was alles dik in orde, maar toch blijft ergens de indruk hangen dat het enkel in hun hoofden nog altijd klinkt zoals toen. Helaas, toch niet helemaal … We worden allemaal een dagje ouder. (ds)
Foto: MarkeTentster
