Je mag rustig stellen dat Shantel y Bucovina Orchestrar tegenover een serieuze uitdaging stond. Een andere topper sloot op hetzelfde moment de mainstage af en zowat een derde van het volk had een kattebel achtergelaten op de diverse pleinen in het centrum. “Even naar het voetbal, zo terug!”.
De aanblik van een matig gevulde Factor J-plein voelde daarom niet juist aan. Hier staat namelijk ook elk jaar een topper. Ook deze keer. De zevenkoppige balkanbeat-feestband verdient meer, veel meer dan het beperkte publiek dat zin had in een echt volksfeest. Zes jaar geleden mocht de Shantel, de flamboyante Duitser met Balkan-roots, hier al eens opdraven, ergens in de vooravond toen. Zijn doel is intussen niet veranderd: hij zet elke festivalwei in vuur en vlam. Ook zondagavond werkte het recept van gevarieerde balkanbeatfolk. Doorheen de lege plekken voor het podium hoorde je zeven topmuzikanten met het vuur in de huifkar.
Dit was een eerlijk feest met een echte sound – geen overgeproducete, bijna zielloze studiomix zoals aan de andere kant van de stad. De Genkse polka op Factor J was dit jaar misschien iets minder lang, maar daarom zeker niet minder hevig.
Dik vijf minuten na Anastacia ging het licht uit. Waarom bestaat er voor concerten niet zoiets als een ‘net gemist’-knop? (ds)
Foto’s: MarkeTentster
