“Ladies and gentleman, may we have your attention while the cabin crew point out some of the safety features onboard this aircraft.”
Let er iemand ooit op? Ik weet hoe mijn gordel werkt, de reddingsvesten hangen onder de stoelen, en de zuurstofmaskers komen wel naar beneden ‘in the event of sudden loss of cabin pressure’. Ik voel met hen mee, ik probeer wel naar hen te kijken, maar ik kan ondertussen hun scripts mee zeggen.
Dat weten de airlines ook, en ze proberen daarom creatief te zijn. Virgin Airlines ging ooit viral met hun eigen Safety Dance. 36 dansers, een filmregisseur, en een groot budget, en dan krijg je dit.
Air New Zealand ging nog een stapje verder, en bracht de cast van The Hobbit samen voor de Most Epic Safety Video ooit.
Onlangs nog brachten ze een volledige kortfilm uit, gedraaid op 4 sets in Hollywood én met de chiwawa uit Transformers.
Zelfs Corendon Airlines is mee op de hype gesprongen. Na een eerdere veiligheidsfilm volledig in het kader van hun hoofdbestemming Turkije te plaatsen als “285 seconds Journey of Turkey”, brengen ze nu hun setting naar hun hotels in Amsterdam.
Maar waar ligt de lijn tussen informatie en entertainment? De Civil Aviation Authority (CAA) tikte onlangs Air New Zealand op de vingers voor hun surf-video omdat de belangrijke informatie té fel verstopt zat tussen de cameo’s van sterren. Ook een Sports Illustrated Swimsuit filmpje in 2014 kreeg kritiek wegens seksisme.
Ondanks alle kritiek kunnen we er zeker van zijn dat deze trend gaat blijven groeien, met nog grotere producties en nog meer spectaculaire filmpjes. Want een clip die miljoenen keren wordt bekeken nog voor mensen in een vliegtuig zelf stappen, blijft onbetaalbare reclame.
