REVIEW: Blindspot EP (april 2016)
Als ik ergens, in social of andere media, de woorden ‘reunion’ en ‘shoegaze’ zie verschijnen, heb ik geen rillatine nodig om überconcentrated te zijn. Ik hoop dan meteen dat oude helden Frazer en Guthrie hun eeuwige kibbelkabinet hebben vervangen door een gouvernement met krachtig bestuur en een oog voor…uh, maar we gingen het muzikaal houden toch? Ik hoop dan dat de fabuleuze Cocteau Twins besloten hebben om een trits nieuwe platen te maken en minstens veertien jaar op tour te gaan, waarbij ze al even minstens België een keer of veertien aandoen.
Ik hoop daar, ijdel, al decennia op, en die woorden gingen dan ook helaas ook nu weer niet op voor de Schotse twins, maar wel voor hun Engelse kleinkinderen, intussen ook al flinke ouders met een kantoorjob en een vaatwasser, LUSH.
Ook mooi, en niet evident. Want na de dood van twee oud-leden gaven ze er eind jaren negentig de brui aan. Het maakte allemaal niet veel sense meer zonder Chris Acland op drums vond zangeres/gitariste Micky Berenyi toen. Ze ontbonden de band en gingen gewoon werken zoals meer banale aardbewoners, in een kantoor, en zorgden voor nageslacht. Al hield Emma Anderson toch nog wat voeling met de muziekindustrie. Ze probeerde een solo project wat weliswaar verdronk in perswierook maar helaas ook in een gebrek aan fanbase. Berenyi wilde al helemaal niks meer met die vieze muziekindustrie te maken hebben en hield dat bijna 20 jaar vol.
Tot afgelopen april de ‘Blindspot ep’ plots verscheen, geheel in traditionele Lush layout, look and feel. Het lijkt alsof ze na ‘Monochrome’ gewoon twintig jaar on freeze hebben gestaan totdat een of andere verveelde producer in de gaten kreeg dat er nog ergens een pauzeknop ingedrukt stond.
Uit’ Blindspot’ is een singletje getrokken (‘Out of control’) dat na slechts twee luisterbeurten erin slaagt te overtuigen zoals de band dat vroeger zo vaak kon. Via www.lushofficial.com zie je voor je de effectieve site binnenkomt dit nummer ondersteund worden door een ontwapenende video van Martin Masai Andersen en Kim Thue. Harten vallen aan scherven, vogels zwermen uit in de avondlucht en twee tieners worstelen zich door een onmogelijke liefdesaffaire. ‘Out of control’ haalt minder diep uit dan Lush vintage zoals in ‘Thoughtforms’, ‘Sweetness and light’ en ‘Monochrome’, maar breekt nooit helemaal met de Lush stijl die je zo gewoon bent, een beetje dark, een beetje zwarte romantiek, en vooral aanwezig de voor de band zo typische melancholie.
Sta me toe de andere drie songs op ‘Blind spot’ (‘Lost boy’, ‘Burnham Beeches’ en ‘Rosebud’) eerder magertjes te vinden, zeker wat productie betreft. Waar ‘Out of control’ de whirling gitaren van weleer fijn laat terugkomen blijven deze drie songs hangen in melancholieke gedateerde britpop met zelfs in ‘Rosebud’ wat country invloeden.
Lush is terug, en dat is alvast bijzonder fijn nieuws, er is nog wat werk aan, maar als je ze binnenkort ergens op een podium in de buurt ziet staan, het blijft een aanrader live. Check voor tourdates (ze touren nog in Europa tot september) hun website www.lushofficial.com. (as)
